11.10.05

MONIKA (deel 1)


In de grauwwit betegelde ruimte hangt een doordringende geur van schoonmaakmiddelen met een ondertoon van uitwerpselen en urine. De wc-pot ziet er evenwel onberispelijk uit. Dat moet, zo hadden we ons voorgenomen. We ademen gedempt en ingehouden in mekaars gezicht. De toiletten zijn krap en stil. Met de ernst van hooggespannen verwachtingen zoeken we elkaars ogen. Haar vingers met kortgeknipte nagels openen één voor één de knopen van haar geruite blouse. Haar blik blijft haast onbeweeglijk naar de mijne gewend. Ze trekt de slippen uit haar jeans en ontbloot haar, in een witte , met wat eenvoudige kant afgezoomde beha gehulde borsten. Zware, zachte bollen die op het ritme van haar ademhaling op en neer gaan. Doorheen het witte, enigszins ruige katoen dat zich rond de twee lillende koepels spant, bevoel ik haar tepels en fluister niet luider dan een zucht: “monika”. Schud mijn hoofd... Als om mij van de realiteit van dit alles te verzekeren, knijp ik stevig in de vlezige kroontjes....