Verhaal van Trish

In de koffiehoek stonden ze met hun drietjes. Odetje, Katrien en Trish. De lichte blos op hun wangen en het opgewonden maar gedempt gegiechel, verried het onderwerp -in brede zin- van hun discours. Een hyperactieve hypofyse, tintelende tepels , klamme kutjes...
Odetje wenkt mij :
-kom hier dat zal je ook interesseren.

Trish (18) de jongste van het trio had het woord. Niet gehinderd door enige schaamte beschreef zij graag en gedetailleerd de intiemste van haar bezigheden. Geen plas lekte uit haar pisbuis of wij werden er uitvoerig over aangesproken (kleur, mate van druk, kwaliteit van de wc-bril, op haar vingers "hier, ruik maar" , al dan niet voldoende toiletpapier...). Deze keer had ze het over iets anders...
De inleiding had ik gemist maar zonder moeite wist ik draad van haar relaas op te pikken.

- .. rare bewegingen achter het bedampte glas.Ik deed zachtjes de deur van de douche open. Daar stond hij. Zijn stijf ding gekneld in de vuist en op en neer... en op en neer...en op en neer . Zijn velletje, zijn voorhuid, je weet wel, gleed heen en weer over z'n blinkende, purperen eikel. En die van Mikey is zo groot als een kindervuistje.En aan het eikelgaatje hing een 'n kleurloze slijmdruppel.'t Beviel'em goed.

De anderen begonnen te lachen.

- Wel, hij schrok nogal toen hij me zag staan maar ik zei hem, allez, allez, doe voort. Weet je, ...
nam ze ons in vertrouwen:
- een man die zich afspeelt... oe, dat vind ik zo'n lekker zicht.
ze omhelsde zichzelf en sloot een tel de ogen alsof ze zich de scene opnieuw probeerde voor te stellen.
- Daar kan ik uren naar kijken. Maar meestal duurt het nooit zo lang
en haar lach schalde door het kantoor

-ga verder, zei katrien ongeduldig en je kon voelen dat haar verbeelding haar reeds parten speelde...

(wordt vervolgd)